“Maar het was een cadeau van…”
Dit is iets wat ik vaak hoor! Omgaan met cadeau’s is ook niet iets wat de meeste mensen komt aanwaaien. Cadeau’s geven namelijk een mengeling van sentimentele gevoelens en plichtgevoelens. Zeg nou zelf, je voelt je toch wel een beetje verplicht dat cadeau te houden als iemand het speciaal voor jou mee neemt.
En hoe dichter de persoon bij je staat, hoe lastiger het wordt. Dat ene opschrijfboekje wat je met op Sinterklaasavond hebt gehad toen je nog op de middelbare school zat, van klasgenootje uh… hoe heet ze ook alweer? Ja, dat is wat makkelijker om weg te doen wanneer het na 15 jaar nog steeds niet vol is en je ongeveer nog 10 van dat soort boekjes hebt. Maar een cadeau van een goede vriend of vriendin, dat is andere koek.
Mijn tip is om terug te denken aan het moment dat je het cadeau kreeg. Denk aan hoe blij het je maakte, wees daar dankbaar voor. En denk dan na of het nog een waardevolle rol heeft in je leven. Wordt je er nog steeds blij van, of zat de meeste blijdschap in het ontvangen van het cadeau, maar niet in het bezitten van het ding zelf?
Want dat kan hè, je kunt een cadeau heel erg waarderen omdat je het krijgt van iemand die belangrijk voor je is. Maar wanneer je het vervolgens in een kast wegstopt omdat je het niet zo mooi vindt, en je kijkt er niet meer naar, heeft het dan nog wel zin dat je het houdt?
Hoe dan ook, als je cadeau’s tegenkomt tijdens het opruimen, leg die dan op de plek waar je je sentimentele spullen verzamelt en kom er pas op terug als alle andere spullen zijn uitgezocht.
